Aforizmalar ~ Meral Meri

Bilinçli olan saf kalpler bilir ki, bizler ilkbaharı bekleyen kelebekler gibiyizdir; ne savaş, ne kölelik ne de cahillik bizimledir.

Meral Meri

Meral Meri ~Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim / Pencerede Buluşmak

Biliyordum, seninle böyle çoğaldığımı…
Sabahın erken saatlerinde.
Ve ardımdan gelen o adımın
Sana ait ve senin benekli kelebeklerin olduğunu…
Onlar da tıpkı benim gibi ışığa kanat çırpıyordu;
Kadın ve erkek inlemeleri arasında.
Bir köşede durup dinledim bu sesleri,
Sokak lambasının bir salyangozunda.
Birden bir çıplaklık sardı herkesi…
Anadan doğma insanlarlar kara servi ağaçları arasında geziniyorlardı.
O an gördüm işte dolunayı gökyüzünde;
Karanlığın dünyayı sahiplendiğini söyledi bana…
Yağmurlar vurunca cama- bunu tekrar etti: “Karanlık, dünyayı esir aldı!”
Biliyordum,yine de seninle böyle çoğaldığımı;
Durup seyrederken birbirimizi gördüm bunu.
Karanlık, bir şatoda bir avukat gibi dolaşırken
Yine gördüm o ceza kolonisinde…
Bir deniz kurdunun içeri girip de, nasıl da cesaret gösterip gezinebildiğini.
Biliyordum, seninle çoğalmak genellikle böyle bir şeydi.
Ve bir ayinden diğerine giderken yedi öyküden birini çıkardığında…
Geriye yalnızca altı öykü kaldığını biliyordum, bir salyangoz gibi.

Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim / Pencerede Buluşmak

Deniz Fenerine Yolculuk/ Ben Ve Seninle

İstemediğin kişilerle istemediğin zorunlu zamanlar gibi,
Öyle mavi bakma yüzüme!
İzin ver; senin de önüne şöyle yosma- beyaz benekli turuncu balonlar gelsin…
Hem kim bilir bu sayede şakaklarının gerilmesine de
Yaşamak diye bir şey demezsin-
Demezsin çünkü renklerini terk ettiğini anlamadan ölen o kelebeği avuçladığını bilirsin.
Tıpkı İstanbul gibi bakarsın o zaman;
Yüzün ,bakışın derinleşir,
Parmak uçların tutunur bir mezara…
Selam dersin …
Ne haber?
Öyle mavi mavi, bakma yüzüme!
Bugün çokça yürüdüm,
Çokça martı oldum,
Çokça utandım,
Çokça dayadım sırtımı duvara…
Bugün -ölü bir kelebek buldum;
Avuçladım ve öptüm,
Bir martı doyurdum,
Bolca gerildim…
Sonra yenildim bugün,
Öyle işte- sıradan bir gündü; dikilip mıhlandığım cumartesi.
Sırtımdaki yük-
Başındaki ağrı …
Gözümdeki denizle …
Gelip geçenleri hiç izlemeden ama orada tam o kısımda kımıldamaksızın bir fenerdim ben…

Meral Meri/ Deniz Fenerine Yolculuk/ Ben Ve Seninle

Haydarpaşa’nın Ayasofya’sına Davet

Uzun bir yolculuktan sonraydı
Seni tanıma sevgilisiyle tanışmak.
Vagonların altında kır çiçekleri,
Üstünde de kiremit rengi kelebekler vardı.
Biliyorum, her zaman çarpan- anlatıcı bir kalbin de vardı…
Bembeyaz karla kaplı salıncağın üstünde seni bekler duran çocuksu kızıllığa.
Biliyorum,şimdilerde büyük -kocaman yürüyen bir adam başın var.
Ama işte inciler çoktan dağıldı…
Ve vedalar esiyor başımın maviliğinde…
İnanır mısın hepimiz aşıktık geceye,
Acı bir gülümse dahi kondururduk
O bayağı kuzgunsu loşluğa.
Yağmurdu… bizi şekerli bir şey yapan…
Hadi inkar etme-söyle,
Sende de vardı bu aşk?
Mesela, bu sessizlik sana hiç gelmemeliydi de…
Uzun bir yolculuktan sonraydı
Seni tanıma sevgilisiyle tanışmak de.
Ve ekle: vagonların altında kır çiçekleri,
Üstünde de kiremit rengi kelebekler hala yaşıyordur de…
Tutup elimden ,gidelim de n’olur…
Hala işe yarar bir kadın -bir de erkek kalbimiz mevcuttur de.
Veda için hazır değiliz de.
Ve ekle: İstanbul yalnızca kanatları oldukça uçabilirdi de …
Böyle daha güzelsin de,
N’olur konuş artık bu güneşle…
O, hiçbir mevsimi yalnız bırakmamıştır de…
Bizi mi bırakacak de…
Ve ekle: milyonlarca kez seni seviyorum de…
N’olur, yeşeren bir ekin tarlası gibi,
Maviliğimiz denizdendi de…
Muhabbeti bağla,çalıntı değildik de!

Meral Meri ~ Haydarpaşa’nın Ayasofya’sına Davet

Küsmek

Biliyorum, onlar beni mutlu edemezlerdi…
Kasvet verirlerdi her fırsatta bana
Saman alevi gibi,yayılırlar ve yok ederlerdi her şeyi…
Bilirdim;
Asla ateş istediğim o şeyleri yakmazdı
Ama olsun…
Yine de ben kanatlarımın rüzgârın okşamasına izin veriyorum-
Veriyorum çünkü bir kelebek olmaktan asla vazgeçmiyorum…
Çünü küsmek böyle bir şeydir…
Biliyorum, onlar beni mutlu edemezlerdi…

Meral Meri ~ Küsmek

Meral Meri/ Kısa Kent Şiirleri / Sıfır Üç Yaş

Her şeyi taklit edilen dünyada
Her gün az az, ölümü öperken
Bulan hiç kişi olarak
Diyebilirim ki; ayvalar çiçek açmıştır
Kelebekler de ölmüş
Ve kuşlar da sahiden göçmüştür
Gerçekten de parçalanmış
Hiç kimseler olarak…

Meral Meri/ Kısa Kent Şiirleri / Sıfır Üç Yaş