Daha iyisini yapabilirim, dedi yıldız, çok sonra gecenin koynunda uyuduğunu anladığında.
Yıldızların uyuduğunu kendisiyle birlikte fark edince yıldız: “Kaybedecek ve kazanacak hiçbir şeyin olmadığını öğrendim.
Belki de varoluş gerçeğinde bilmek ve bilmemek diye bir şey yoktur.”
Ve yıldız, Samanyolu’nun o görkemli yolunda aniden ortadan kaybolduğunun farkında bile değildi.
Meral Meri
‘Yaşam hakkında her ne varsa; senin gelişinle konular tek ve bir bütün olarak kendini gösterirdi bize.
Yıldız saçlı o kızın da dediği gibi: Söğüt dudaklı bu oğlanlar biliyordu rüzgarın her halini.’
Meral Meri
Ne zaman doğduğun önemli değil
Yaşamışsın altın varaklarla kaplı
O yıldızlar altında göğün sen de
Şiirler yazmışsın oyun içinde oyunlarla
Ama yine de değerli taşlarla safir bir bahçeye dönüşmüş onlar
Dövme demirler arasında kalabalıktın sen
Yeri geliyordu bir masa oluyordun
Bazen de bir sandalye ferforjeden
Işıl ışıl çınlıyordu ağaçların gece yarılarında
Bir liman kenti olma özelliğin vardı
Beyazdın ve denizler üzerinde uçardın
Ama yine de sarı gerdanlı bir serçeydin sen
Tohumlarla beslenen ve göçmen kuşlara eşlik eden
Yaşayacağın kadar hiç öldürmeden
Kim demiş, fakirdi ömrün senin diye
O rokoko antika eşyalar içinde
Yaşamışsın altın varaklarla kaplı
O yıldızlar altında göğün sen de
Dallı bir şamdandan fışkırırdı aydınlık
Girandole’ler gibi çifter çifterdin her zaman
Kabarık elbiseli o kadınlar; salıncaklarına kurulurken
Çıplaklaşırdı adamları
İşte asıl fakirlik buydu benim nazarımda
Suyu geçecek olan, sırtı yükle dolu o kadıncağız vardı bir de
Anadolu’nun ta içinde- canına can veren
Kızıl bir ırmaktı o, bir eşti,bir anaydı
İşte asıl zenginlik- yaşamak denilen şey buydu
Biriyle beraberken asla,bir daha yalnızlıktan bahsetme
Göğün altında ya da üstünde
Şimdi o tohumlarla beslen
Ne zaman doğduğun önemli değil
Yaşamışsın altın varaklarla kaplı
O yıldızlar altında göğün sen de
Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Bahar Serçesi
Ulu gök kartal olunca geceye
Kalabalıktaki hilaller de dönerdi alnında kâinatın
Sancağına konardı ve sonra yine uçuşurdu ebabiller
Ak yıldızlar konuşurken bu tozu bu dumanı…
Meral Meri
Hayatım en karanlık bir nimbus kadar özgün ve bir fesleğen kadar morsa ,suç benim mi, kendilerini düşüren o yıldızların olamaz mıydı?
Madem ki kalbinin kapısı ,gece yıldızları
Gündüz ise güneşi ağırlayabilecek kadar geniş ,ve açık
O halde benim mini minnacık sevgimi de pekala konuk edebilir.
[Meral Meri]
Meral Meri 