Meral Meri

Sizler yalnızlıktan değil açıkça dürüst yaşamdan korkan birer ucube yığınlarısınız.
Sizin kendinizi ve bu kutsal yalnızlığı inkar etmeniz de ve bunu açıkça bir zayıflık olarak tanımlamanız da bundan doğmaktadır.

Meral Meri

Söğüt Ağacının Gölgesinde / Mevsim Salatası

Gittikçe uzaklaşıyordu o sıkıcı toz bulutları gövdemden.
Daha berrak, daha temiz bir gökyüzüne doğru yürüyordu hastalıklı ayaklarım.
Kırlangıçlar gibi uçmak vardı şimdi.
Ardımda o güz sancılarını bırakıp ve göçüp gitmek şimdi.
Daha uzağa, daha uzağa ve yine daha uzağa.
Bilmediğim, görmediğim, duymadığım yeni, yepyeni serüvenlere doğru.
Ama hayır, ben hep aynı çemberin içinde; içi yanan ,içi susayan, o çorak çöldüm sadece.
Ne güneş rüzgarları, ne ay ışığı, ne yağmurlar, ne de solucanlar gibi sürünmek…
Beni kurtaramazdı, beni kurtlandırırdı ancak. Zaten ben de kurtaramadım kendimi bu karanlıktan.
Kaldık mı, yine böyle o soğan cücüğü gibi tek başına?
Adamlardan biri gülüyordu, diğeri ise işaret parmağını neredeyse gözüme sokacaktı.
Gittikçe tükendiğimi anlamıştım.
Uzaklaştığımı da öyle.
Hep o sıkıcı toz bulutları örtüyordu üzerimi.
Bir şeyin uzaklaştığı yoktu, bir yere gittiğim de öyle.
Güz sancısını çekiyorduk ve bu sonsuza kadar sürecekmiş gibi sevinçliydik hepimiz.
Ardımda kalan hiçbir şey yoktu.
Ve ben, hiçbir şeyin güzel bir şey olduğunu en şairane biçimde öğrenmiştim.
Daha ne olsun, şu hayat dediğimiz şey; ancak bir mevsim salatası kadar karmaşıktır.
Ve gittikçe uzaklaşmamıza neden olur.

Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Mevsim Salatası

Meral Meri/ Hayata Tutunamayan Harfler / Anlamsız Göçler Dünyası

Hangi hayat;
Şu yaşamımızdan akıp giden: tramvaylar, otobüsler, vapurlar, uçaklar, ve trenler gibi mi?
Yere , göğe , etrafına ,ve son olarak kendine bir bak!
Hangi hayat;
Kafasında şapkası olan, olmayan bu adamlara bir bak!
Şu elinde bavulları olan, olmayan bu kadınlara bir bak!
Bu çocuklar, o yaşlılar; hep aynı yerde, hep aynı yüzle ölmüyorlar mı?
Ekmek ve para; hep aynı sevgisizlik yüzünden susmuyorlar mı?
Hangi hayat;
Şu içimizde kalan o korkunç yalnızlığın suçlusu, o aşağılık geçmişimiz ve şimdi yapamadıklarımız değil mi?
Bu hayat için birlikte ve ayrı hareket etmeyi öğrenememiş bu insan yığınları beni kesinlikle öldürüyor.
Hangi hayat, bu kabusları değiştirebilir şimdi söyleyin?

Meral Meri/ Hayata Tutunamayan Harfler / Anlamsız Göçler Dünyası

Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim /Kiraz Mevsiminde Çiçek Açmak

Bir meşguliyeti olmazsa kendini yiyip bitiriyor insan, demişti
Yaşlı Bulgar kadın, İspanyol sokağında.
Kadın gencecikti; henüz yirmilerinde, esmer…
Uzun,dar bir sokakta yitirmişti mutluluğunu.
Ölüm aniden kanamayla meydana çıkınca…
Toprak, aşkını bir hamlede koynuna alınca-
Yalnızlık belası gelince başa;
Saklı şiirler de meydana çıkmıştı.
Günler gözyaşıyla sırdaştı o vakitler…
Kimi kimsesi yoktu garibin; tıpkı benim gibi demişti, yaşlı Bulgar kadın.
Sonra devam etti: Yaprak dökümü müydü neydi?
İşte yağmurların insanları en çok yıkadığı zamandı-
Bizim oralarda ise çarşafların arındığı zaman olarak da bilinir bu dedimişti.
Yine susmak bilmeyen o yalnızlıkla ilintili çenesiyle-
Adeta İspanyol sokağını susturmuştu…
Histerik krizler çağında bir ritüeli takip edercesine:
Herkes gibi o da başlangıçta küçük bir çocuktu…
Yalnız kalınca herkes gibi korktu, demişti Bulgar kadın…
Kızın cansız ,morarmış ve onu terk eden gövdesine sarılıp; yalnızlığına gömülmüştü.
Yaşlı kadının omzuna dokunup: Çiçeklerin kokusu yaşamın başlangıcıdır,
Üzülmeniz bir zaman sonra iyileşir,demiştim de
Yaşlı kadın: Bizim oralarda ona; kiraz mevsiminde çiçek açmak derler, demişti.
Yüzünde zoraki bir tebessümle yüzüme bakıp.
Sonra olay yerinden ayrıldım.

Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim /Kiraz Mevsiminde Çiçek Açmak

Meral Meri/Deniz Fenerine Yolculuk/ Denize Sesleniş

Unutmuş olmalısın beni,
Kapıları kapatmış,
Bir kaptan olmuş,
Yeni rotalar edinmiş,
Kalabalık denizlere açılmış olmalısın…
Kapattın mı yoksa?
Oldun mu şimdi?
Edindin mi benim gibi yalnızlıkları,
Bu cazibeyi,bu bakışımsızlığı unutup?

Meral Meri/Deniz Fenerine Yolculuk/ Denize Sesleniş